Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Πάρκον ανάδειξης του φυσικού κάλλους



Τελικά το σπίτι μου έκοψεν στην πόσσω μερκάν του συνόρου του περιφεριακού πάρκου προστασίας της φύσης. Εγίνηκα λοιπόν ιθαγενής της ρεζέρβας. Λέμεν ρεζέρβα τζιαι όχι κονσέρβα παρόλον που λέμεν conservation τζαί όχι réservation.

Στην χώραν της λαϊκής καπιταλιστικής δημοκρατίας η λαϊκή συμμετοχή δεν αφορά μόνον την πολιτικήν οργάνωσην. Ακόμα τζιαι έναν πάρκο προστασίας της φύσης είναι οργανωμένο με βάσην την συμμετοχικήν δημοκρατίαν.

Η άμεση δημοκρατία της Ελβετίας δεν εκπηγάζει που την ποιητικήν μυθολογίαν που ανακαλύψαν οι Ευρωπαίοι τζιαι διηγούνται ότι το πολιτικόν τους σύστημαν έχει ρίζαν στην αρχαίαν Αθήναν. Εκπηγάζει που την οργάνωσην της ανάγγης που επιβάλλαν οι περιορισμένοι πόροι πάνω στες δύσκολες τζιαι δυσδιάβατες κοιλάδες των Άλπεων. Η διανομή του λλιγοστού νερού (σιόνιν πολλύν, νερόν λλίον), η οργάνωση της αποθήκευσης για να διαβεί ο κόσμος τον μακρύ σιειμώνα, η διαχείρηση της λλιγοστής γής που στέκει λλίον ίσια δίπλα που τους κρεμμούς τζιαι κάμνει για περιορισμένην βόσκησην τζιαι καλλιέργειαν σανού, εδημιούργησεν μιαν ανάγκην για συνδιαλλαγήν, συμβιβασμόν, συναίνεσην αναγκαίαν για την δύσκολην επιβίωσην. Όταν οι πόροι είναι μετρημένοι δεν έχεις την πολυτέλειαν να τσακκώννεσαι ποιός θα πάρει παραπάνω. Στο τέλος δεν παίρνει κανένας. Το αίσθημαν σεβασμού προς τον κοινωνικόν αγαθόν εμάθαν το οι Ελβετοί από πατέραν σε γιον, από μητέραν σε κόρην, από παππούν σε εγγονόν. Η οικονομία των σπάνιων πόρων ήταν ζωτική για την επιβίωσην σε αντίξοες συνθήκες. Η αλληλεγγύη ήταν κύριος παράγοντας μεγιστοποίησης της αποδωτικότητας της κοινωνικής οργάνωσης, τζιαι η συμμετοχική δημοκρατία βασική προϋπόθεση στην δημιουργίαν μιας σταθερής πολιτικής οργάνωσης που να περιορίζει τες ζημιές που άχρηστες διαμάχες ή απο βλακείες του κυβερνώντος Άρχοντα.

Το περιφεριακόν πάρκον λοιπόν, του οποίου ο δρόμος μου είναι πόρτα εισόδου, αποφασίστηκεν από λαϊκήν πρωτοβουλίαν. Δεν ήρτεν έναν κράτος να το επιβάλει στους αγράμματους ιθαγενείς. Ούτε τζιαι κανέναν κόμμαν κουλτουριάρηδων κοσμογυρισμένων οικολόγων που τα ξέρουν όλα ήρτεν να τους εξηγήσει ποιόν είναι το σσυφφέρον τους. Οι κοινότητες που μόνες τους, με την πρωτοβουλίαν μερικών προοδευτικών τοπικών παραγόντων που θωρούν μακρυά, αποφασίσαν ότι έχουν παραπάνω ευκαιρίες σωστής ανάπτυξης αν αυτοοργανωθούν σε περιφεριακόν πάρκο φυσικού κάλλους.

Μέλος του πάρκου μπορεί να γινεί όποιος θέλει, φτάννει να κατοικεί μέσα. Οι κοινότητες, οι οργανώσεις πολιτών, τα άτομα είναι ευπρόσδεκτα. Η γεννική συνέλευση εκλέγει συμβούλιον (κάτι όπως σοβιέτ), το οποίον συμβούλιον εκλέγει επιτροπήν. Οι αποφάσεις του συμβουλίου πρέπει να γινούν αποδεκτές που ούλλα τα κοινοτικά συμβούλια των χωριών που αποτελούν το πάρκο. Έτσι, η παράδοση της συμμετοχικής δημοκρατίας επιβάλλεται τζιαι πάλιν που την ανάγκην τζιαι καθορίζει τες κατευθύνσεις τζιαι την δράσην των οργάνων λήψης αποφάσεων. Άμαν χρειάζεται η συναίνεση όλων διαφορετικές είναι οι προτάσεις που προωθούνται.

Στην εψεσινήν γεννικήν συνέλευσην εκλέγηκα μέλος του συμβουλίου του πάρκου σαν αντιπρόσωπος της pronatura, οργάνωσης προστασίας της άγριας φύσης. Μέσα στο πάρκον έχουμεν δεκάδες ρεζέρβες άγριας φύσης όπου προστατεύκουμεν το οικοσύστημαν ευαίσθητων ειδών. Αρκόκοτες, καραόλοι τίτσιροι τζιαι μη τίτσιροι, χλωρίδα τζιαι πανίδα των Άλπεων, τοπία άπειρου κάλλους, επηρεάζονται από συμφέροντα, νοοτροπίες, παραδόσεις, ή ambitions. Πάνω στην πιλάντζαν των αποφάσεων που θα λειφθούν βάλλουμεν όσον βάρος έχουμεν προς όφελος της φύσης τζιαι της βιοποικιλότητας. Εψές, λλίον παραπάνω που τους μισούς βουνήσιους απρόσβατους αρκάδρωπους που ήταν παρόντες στην συνέλευσην εδηλώσαν εμπιστοσύνην σε έναν κυπραιούιν ξένον με όνομαν που δύσκολα προφέρεται ο οποίος ήταν ανθυποψήφιος σε έναν τόπακαν τζιυνηόν που έθελεν να προστατεύσει τα συμφέροντα της κυνηγετικής ομοσπονδίας. Εβάλαμεν τον μες την βούρκαν. Χε χε χε!!!

Τα δύσκολα τωρά αρκέφκουν που πρέπει να αποδείξεις αντάξιος της εμπιστοσύνης. Έτσι είναι οι άγριοι χαρακτήρες των Άλπεων. Αγαπώ τους σχεδόν παραπάνω τζιαι που τους άγριους χώρκατους των κοτσινοχωρκών. Σχεδόν είπα.

13 σχόλια:

stalamatia είπε...

Μπράβο σου Κυπραιούιν.Είμαι σίγουρη ότι όποιος τα βάλει μαζί σου εν να τα έβρει σκούρα.Τζιαι είπαμε ,σχεδόν!!.

ρίτσα είπε...

ΟΥΑΟΥ!!
:ο
ασέρα επέλλανες με!!
τζιήνον το λουλλουδούι το κότσιηνο εν πανέμορφο, τα τοπία εν πανέμορφα, τζιήνος ο πορτοκκαλλής ο καράολος ο τίτσιρος εν πολλά όμορφος, εν πολλά ωραία, αρέσαν μου πολλά, θέλω να πάω στην ελβετία! ένιμπορω ενθουσιάστηκα

dokisisofi είπε...

εμάς πότε εννα έρτεις να μας ττελιάσεις;:PP

ALm είπε...

καλή δουλειά κυπραιούιν με δυσκολοπρόφερτο όνομα!

avidaviva είπε...

nomen est omen ;)χαιρομαι! και σιγουρα θα κανεις πολλα εκει που δεν ειναι ολα τελεια κι ας φαινονται ετσι.

ιων είπε...

Μπράβο σου , συγχαρητήρια, Καλή δύναμη και καλή συνέχεια. Αξίζει τον κόπον. Ο τόπος που κατοικάς είναι πανέμορφος. Σχεδόν σαν την Κύπρον!!! Εν έτσι που λαλούμεν εμείς οι Κυπραίοι;; Να δούμεν εμείς πότε εννά βάλουμεν μεστην βούρκαν τους δικούς μας τζηνιούς...
και άλλους τυχαίους που λυμαίνονται τον τόπον ...
Α, τζιαι θα αρχίσω να φυλάω για έναν μάθημαν στην Ελβετία. Εσκέφτηκες καμιάν φοράν να διοργανώσεις κανέναν σεμινάριο για να ανοίξουμεν τζιαι μεις λλίον, τα μμάθκια μας;;

Λεμέσια είπε...

Πράγματι, οι Ελβετοί είναι αξιοθαύμαστοι για την εργατικότητα και την προοδευτικότητα τους. Μόνο τα τούνελ να κοιτάξει κανείς, καταλαβαίνει. Μια χώρα καθαρά ορεινή (και τι ορεινή...κακοτράχαλη) και διαθέτει ένα από τα καλύτερα συγκοινωνιακά δίκτυα στον κόσμο (για αυτοκίνητα και για τρένα!)
Καλή τύχη με το πάρκο σας, Ακέρα...
Ελπίζω κάποτε να ισχύσουν και σε Κύπρο/Ελλάδα παρόμοιες συνθήκες ζωής, αν και δεν είναι μόνο αυτά που μετράνε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

Eva Neocleous είπε...

Μπράβο σου που τα κατάφερες και το άξιζες.
Μοναδικός ο τρόπος που περιέγραψες το γεγονός!

Aceras Anthropophorum είπε...

Καλάν, εσύ πού ξέρεις αν το άξιζα κόρη Έυα; Πως μπορείς να ξέρεις εσύ άμαν εγώ ο ίδιος δεν ξέρω;

Άτε, πειράζω σε, όι να το πάρεις σοβαρά :))

Λεμεσία ιδίως για τραίνα έχει καλό συγκοινωνιακό δικτυο. Να φανταστείς το σπίτι μου είναι σε 750 μέτρα πάνω στα κάκκαφα τζιαι φκαίννει οδοντοτός σιδηρόδρομος. Ο οποίος παρακαλώ, φκαίννει μέχρι την κορυφήν 2000 μέτρα τζιαι κουβαλεί τους τουρίστες τζιαι τους σκιέρς. Τα τελευταία χρόνια η Ελβετία επενδύει πολλά παραπάνω πάνω στες δημόσιες συγκοινωνίες τζιαι λλιόττερα στους δρόμους. Στους δέ δρόμους επενδύει εάν τζιαι μόνον το project είναι συμβατόν στες αρχές της αειφόρας ανάπτυξης. Την δέ μέθοδο που καθορίζει τες πρωταιρεότητες επένδυσης να φανταστείς εγώ τους την εσχεδίασα.

Ίων την μαγείαν της Μεσογειακής μακείας δεν την αλλάσω με τίποτα. Το μόνον που με ενοχλεί είναι οι ξημαρησιές όπου δυκλείσεις. Οι δε τζυνηοί είναι η μικρότερη οικολογική επιβάρυνση. Μην ξεχνάς ότι τα 3/4 είναι αντζιαμήες που παν για το χάζιν τζιαι μόλις παρπατήσουν 6 βήματα πιάννουνται τα πόθκια τους. Δεν είναι που τους τζιυνηούς που κυνδινέφκει η κυπριακή φύση, εν που τους ντιβέλοππερς, που τους μουχτάρηες, που τα τράχτορ τζιαι τες μπουλτόζες.

Άβίβαβήτα έτσι που το λες θα ξέρεις. Όπου πάεις η ζωή είναι ζωή. Πως να μην έχει τζιαι τα κακά της. Στην προηγούμενην ανάρτησην έγραψα ότι ο κάθε τόπος έχει τζιαι τα καλά του, τζιαι τα σκατά του.

Γιά σου Alm

Gia soυ Δοκησίσοφη. Να φανταστείς δακάτω είναι ττελιασμένοι χωρίς ττέλιν.

Ρίτσα το λουλλουδούιν το κότσινον βλαστά τζιαι μες την αυλήν μου σαν αγριόχορτον.

Σταλαγματιά όποιος τα βάλει μαζί μου ούτε σκούρα θα τα έβρει ούτε τζιαι τίποτε έχει να πάθει. Η στρατηγηκή μου που με κάμνει να πααίννω ομπρός είναι η φυγή. Τζιαι όπως ποττέ δεν κάμνω πίσω, φυγή σημαίνει φυγή προς τα μπρός.

ιων είπε...

Σωστά Ασσέρα, η Κύπρος κινδυνεύει από τους ντιβελοπερς (αηστον μπελάν τα τελευταία χρόνια επολλήναν σαν του καραόλους μετά που την βροσιήν) τζιαι τους μουκτάρηες (καλόοον ). Για αυτό εγώ σου είπα,τους τζιηνιούς τζιαι τους διάφορους που λυμαινονται τον τόπον. Τζιαι τούτοι οι διάφοροι πολλινίσκουν συνέχεια.

Ξέρω έναν μουκτάρην που το ιστορικόν κέντρον του χωρκού του έκαμεν το αλάνες για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα!!! Θεωρεί ούλλα τα πλιθαρένα τα σπίθκια χαλαμάντουρα τζιαι χαλά τα συνέχεια. Πριν λλίες μέρες εχάλασεν έναν παραδοσιακόν καφενέν με καμάρες τζιαι πουρόπετρες, τζιαι ο τόπος εγίνην παρκιν για τα διπλοκάμπινα. Η ιδιοκτήτρια είναι ξενητεμένη τζιαι εζήτησεν γραπτώς πέρσι που την πολεοδομίαν, να το κυρήξουν διατηρητέον τζιαι έθελεν να το συντηρήσει. Ψιλά γράμματα. Ο καθένας ότι θέλει κάμνει. Πέρσι επιάσαν το σιήρον τζιαι εχαλάσαν έναν μεγάλον μέρος που πετράαύλακον που έπαιρνεν νερόν εις τον νερόμυλον γιατί δήθεν ήβραν μέσα μιαν κουφήν!!!! Οι κουφάες τζαι οι κούφοι εν με αδρωπινήν μορφήν.

Οσον για τους τζηνιούς με ενοχλεί που τζινηούν πόξω που τα σπίθκια μας τζια ακούω τις σιηπεθκές που τα αρκα χαράματα, τζια πιάνει με άγχος τζια φόβος γιατί αθθυμούμαι κάτι άλλες σιηπεθκές πριν 35 χρόνια......

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous είπε...

Θέλουμε πολλούς σαν τζαι σένα.

koutso είπε...

Aκριβώς το αντίθετο έχουμε εμείς.Τι σπάνιο είδος είμαστε ρε παιδί μου.Ο ομφαλός της γης γαουρόσποροι ξερόλες.Ευχαριστώ για το μάθημα σου φίλε Αδέρουμ.Είσαι πηγή έμπνευσης και ελπίδας τουλάχιστον για τους λίγους που έμειναν και που ανησυχούν για τούτο τον τόπο.

Aceras Anthropophorum είπε...

Κουτσό αν εμίσησα κάτι που τα γραψίμια μου (ίσως τζιαι που τον εαυτόν μου τον ίδιον) εν έναν δασκαλίστικον ύφος από το οποίον ποττέ δεν εκατάφερα να απαλλαγώ.