Ήταν κοντά Χριστούγεννα μετά την εισβολήν. Τέσσερεις μήνες έσσω των πλασμάτων των ξένων αρκέψαν να είναι βαρετοί. O Πάτερ που μας εφιλοξέναν στο ορεινόν χωρκόν της Πιτσιλιάς δεν έχανεν της αισιοδοξίαν του τζιαι κάθε νύχταν πριν να φάμεν ούλλοι μαζίν, επροσεύχετουν να λυθεί το κυπριακόν τζιαι να πάμεν έσσω μας. Ακόμα οι ευτζιές του εν επιάασιν.
Εσιειμώνιασεν τζιαι τα πράματα εν ελαλούσαν να στρώσουν. Ο πατέρας μου ανακαίνισεν έναν σταύλον εγκαταλελειμμενον που είχεν ένας γείτος του Παπά. Έβαλεν νερόν, εστήσεν πρόχειρα έναν αποπατίν, τζιαι εμεγαλώσεν τζιαι τον σπίλιον στον πίσω τοίχον του στάυλου προς το βουνόν. Εβάλεν τζιαι μιαν τσιμινιάν να μεν ιψοφίσουμεν που το σιόνιν τζιαι που την υγρασίαν. Τα βαρωσιώτικα εν έν μαθημένα του σιονιού. Οι μιτσιοί εμεινίσκαμεν τζιαι οι 4 μες τον σπήλιον. Ετζοιμούμαστιν πόθκια σιέρκα πας σε δκυό καρκόλες στρατιωτικές σιερένες. Δουλειά ακόμα εν εβρέθην για τον παπάν μου. Επήεννεν τζιαι έκαμνεν κάτι κουτσοούλια στα περβολούθκια τους Πίτσιλλους. Άννοιεν λαούμια, εκαθάριζεν κανέναν λάκκον, επιδιόρθωννεν κανέναν αλακάτιν. Καλά πλάσματα τζιαι φιλόξενα οι ορεινοί, παρόλον που παίζουν την μπακκίραν με τον πιστολόγγον. Μάλλον θα εν που την φτώσιαν.
Ο Ερυθρός Σταυρός οργάνωννεν διανομήν πατανιών τζιαι ρούχων. Όπως αποχτήσαμεν τζιουνούρκον κονάτζιν, εγρειάζουνταν οι πατανίες. Είχαμεν τζιαι μέσον τζιαι εμπορούσαμεν να θκιαλέξουμεν που τους πρώτους τζιαι να πιάουμεν βραστικές. Η μαφία η εοκαβητατζιήτικη εξαφανίστηκεν τζιαι σε ελάχιστες εφτομάδες ετεθήκαν σε λειτουργείαν άλλα κυκλώματα τοπικών παραγόντων. Σε λλίες μέρες επέστρεφεν τζιαι ο Μακάριος. Ελαλούσαν ότι μόλις έρτει εν να πάμεν έσσω μας. Οι Μακαριακοί επιάχαν το πάνω σιέριν. Τωρά εν τζιείνοι που ελέγχαν τζιαι τον Ερυθρόν Σταυρόν τζιαι την μέριμναν. Ως πολλάτε, να πιάχουμεν τζιαι μεις καμιάν πατανίαν που βράζει.
Τα μωρά εδικαιούμαστιν χριστουγενιάτικα δέμματα που επέψαν οικογένειες που την Ελλάδαν. Εδώκαν μας τζιαι που έναν σακκούιν μάλλενον να βράζουμεν. Είχαμεν προτεραιότηταν λόγω του ότι εκατοικούσαμεν στα ορεινά.
Η μάνα μου ήβρεν έναν πανωφόριν σταχτορόζ. Αθθημούμαι το σαν τωρά. Είσιεν κάτι πέττα μεγάλα τζιαι κάτι πούντζιες εξωτερικές. Η γεναίκα που το έπεψεν πρέπει να μεν ήταν τζιαι πολλά εχούμενη αλλά είσιεν καλόν γούστον. Τα πανωφόρκα των κυριών της υψηλής κοινωνίας επιάαν τα οι γεναίτζιες των μακαριακών των δεξιών που ήταν που τους πόσσω μες την μέριμναν. Εμεις που ήμαστιν μακαριακοί αριστεροί είχαμεν την δεύτερην επιλογήν. Οι γριβικοί επιάνναν ότι ποκλάουρον εμείνισκεν στην τρίτην επιλογήν.
Μόλις ήρταμεν έσσω που την διανομήν ρούχων επροβάραμεν ούλλοι τες πουλουστρένες μας. Μόλις εφόρησεν η μάνα μου το πανωφόριν τζιαι έβαλεν το σιαίριν της μες την πούγκαν ήβρεν μιαν κολλούν.
Ειρηνούλλα ΧΧΧ
Απόμερον Χωρίον
Ακριτικόν Μεγαλονήσιν
Ελλάς.
Αμέσως η μάνα μου έγραψεν χριστουγενιάτικην κάρταν τζιαι ευχαρίστησεν την κυρίαν που έπεψεν το πανωφόριν της σε κάποιαν που το είχεν ανάγγην. Σαν απάντησην, η κυρία Ειρηνούλλα έπεψεν μας μερικά χιλιόδραχμα χωσμένα σε μια κάρταν. Που τότες, έπεμπεν μας για καμπόσα χρόνια δώρον κάθε γιορτές. Έν τζιαι ήταν τα πολλά τα ριάλια, αλλά ίντα ανακούφιση να ξέρεις ότι κάπου έχει πλάσματα σπλαχνικά που καταλάβουν τον πόνον του πρόσφυγα. Μετά, μέσα στην δεκαετίαν του ενενήντα ήρτεν τζιαι στην Κύπρον τζιαι εγνωρίσαμεν την τζιαι που κοντά.
Κοντά χριστούγεννα 2008
Η κυρία Ειρηνούλλα τηλεφωνά πνιγμένη στους λυγμούς.
— “Είναι η σειρά μας να γίνουμε πρόσφυγες. Ο άνδρας μου ήτανε πλοίαρχος και λόγω ηλικίας δεν έχει το δικαίωμα να ανανεώσει την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Ανοίξαμε ένα μαγαζάκι στο χωριό για να τα βγάζουμε πέρα αλλά δεν δούλεψε. Στο χωριό λίγος κόσμος έμεινε και το μαγαζί δεν δουλεύει όσο νομίζαμε. Βγάλαμε πτώχευση και τώρα μας απειλεί η τράπεζα να μας πωλήσει το σπίτι. Σας παρακαλούμε, η μόνη μας ελπίδα να μην μείνουμε ξεσπίτωτοι είναι να μπορέσει ο άνδρας μου να ανανεώσει ακόμα λίγα χρόνια την άδεια του. Κοιτάξετε σας παρακαλούμε, ίσως οι κανονισμοί στην Κύπρο του επιτρέπουν να την ανανεώσει και να δουλέψει ακόμα λίγα χρόνια.”
Κοίταξε την ειρωνίαν της τύχης. Ήρτεν η σειρά μας να βοηθήσουμεν πρόσφυγες τζιείνους που μας εβοήθησαν όταν είμαστιν εμείς. Τίποτε έν γίνεται, είπεν μου η μάνα μου στο τηλέφωνο. Επέψαμεν τους μισήν σύνταξην του Δετζιέβρη να περάσουν τα πλάσματα χριστούγεννα. Εμείς έχουμεν τζιαι οικονομίες τζιαι εν να περάσουμεν.
Η προσφυγιά της κυρίας Ειρηνούλλας είναι 100 φορές πιό βασανιστική που την δικήν μας. Δεν είναι Τούρτζιοι που την εκδιώκουν που το σπίτιν της. Είναι οι Έλληνες. Θα μου πείτε, ας μεν το υποθήκευκεν. Έτσι είναι οι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας. Είσαι ελέυθερος να κάμεις επιχείρησην. Άμαν ιφκάλεις παττιρτίν, χάννεις ότι έχεις. Είναι ο νόμος που καθαρίζει τες μη βιώσιμες επιχειρήσεις. Οι ίδιες τράπεζες όμως που θα πουλήσουν το σπίτιν της κυρίας Ειρηνούλλας διότι επάττησεν, όταν κινδυνεύουν να παττήσουν τζιείνες λόγω κακοδιαχείρησης, βουρά η πολιτεία να τες σώσει. Το ανάμισι δισεκατομύριον που εξιπούντζιασεν το κυπριακόν κράτος που τους φόρους μας για σωσίβιον προς το τραπεζιτικόν σύστημαν αναλογεί κάπου σε 180€ κατα κέφαλήν. Μισήν σύνταξην ο κάθε Κυπραίος για να σώσει τες τράπεζες. Την κυρίαν Ειρηνούλλαν ποιός μπορεί να την βοηθήσει; Η μισή σύνταξη που της έπεψεν η φίλη της που την Κύπρον, ούτε χριστούγεννα δεν την κανεί να φκάλει, όχι να σώσει το σπίτιν της που τον πλειστηριασμόν.
Ο κύριος Πουργουρίδης είπεν μιαν μεγάλην κουβένταν προχτές. Μιλώ λέει για τα δημόσια και απελπίζομαι. Οι νόμοι ισχύουν για αθερίνες, όχι για καρχαρίες.
Καλές γιορτές κυρία Ειρηνούλα τζιαι μακάρι να εμπορούσαμεν να σου ζεστάνουμεν την καρκιάν όσον μας εζέστανες εσύ τζιείνον τον σιειμώναν του 1974. Τζιαι που ξέρεις, όταν με τον νέον χρόνον ξαναρκέψουν οι μιτσιοί την εξέγερσην, μπορεί να κρούσουν τζιαι την τράπεζαν, τζιαι τους νόμους που της επιτρέπουν να σας προσφυγέψει. Ίσως έτσι γλύτώσετε την προσφυγιάν. Τι να σου πω άλλον. Έκοψες αθερίνα.
20 σχόλια:
Πολλά ωραίον το κείμενον σου τζιαι μπορώ να σου πώ άγγιξεν με εις τριπλούν.
Πρώτα απ' όλα επειδή όντας Πίτσιλλος θθυμούμαι την μάνα μου να μου λαλεί που εσηκώθην το σόϊν της τζι επήεν πάνω στο χωρκό του τζυρού μου να γλυτώσουν. Σημερινοί βουλευτές που ήταν μωρά τότε εμεινίσκαν στο πατρικόν του πατέρα μου.
Ο δε παππούς μου, που το σόϊ της μάνας μου, όπως εξιστορεί η γιαγιά μου, αρνήθηκεν να πιάσει πατανίες τζι έλάλεν "έσιει κόσμον πόσιει περίτου ανάγκην. Εμείς εννά πάμεν πίσω". Εθάψαμεν τον εις τον Στρόβολον τελικά.
Τέλος, η γεναίκα στο τέλος. Είναι όντως επαίσχυντον να ξελασπώνουν οι κυβερνήσεις τράπεζες με τα λεφτά του κόσμου. Ας όψεται ο κρατικός παρεμβατισμός τζιαι οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Φυσικά οι πολιτικοί εδώσαν στες τράπεζες αρκετόν σσοινίν να κρεμμαστούν τζιαι τωρά πρέπει να σσύψει ο κοσμάκης.
Η απορία σου είναι σωστή. Εν η φτώσια που έκαμεν τους Πίτσιλλους οικονόμους. Εκ γενετής τσιγκούνηδες δεν έσιει (αξιουάλλι έσιει αλλά όϊ εμείς). Η μάνα μου είσιεν φορέματα. Ο πατέρας μου εκατέβην στην Χώρα 12 γρονών να πάει σκολείον τζιαι η σόλα του παπουτσιού του ήταν λάστιχον του αυτοκινήτου.
Χρόνια Πολλά τζιαι πάντα με υγείαν για εκατόν ζωές.
Αγαπητέ Ασέρας,
δεν έχω λόγια...από τη μια η ιστορία, από την άλλη ο τρόπος της αφήγησης και τα κυπριακά, μ' έχεις κατασυγκινήσει...
Ανά πάσα στιγμή, ο καθένας μπορεί να καταλήξει αθερίνα, έτσι ας το έχουν υπόψιν αυτό ορισμένοι καρχαρίες...
Την καλημέρα μου.
Ασέρα, σε συγχαίρω για μια ακόμα φορά για τα γεμάτα κοινωνική ευαισθησία κείμενα σου.
Όσο αφορά τη πατάτα του Φιρφιρή ότι για τη κρίση φταίει ο κρατικός παρεμβατισμός νομίζω ότι θα αποτελέσει το αστείο των φετεινών γιορτών. Η ασυδοσία του καπιταλιστικού συστήματος και μόνο φταίει αγαπητέ Φιρφιρή. Και αν παρέμβατισμό θεωρείς την οικονομική ενίσχυση προς τις τράπεζες από τους εγκάθετους του κεφαλαίου εγώ σου λέω ότι είναι καταλήστευση του πολίτη.
Ο ρόλος του σωστού παρεμβατισμού θα ήταν να θεσπίσει κανόνες που να προλάμβαιναν και θα απέτρεπαν την κρίση. Βλέπεις όμως ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός "δεν σηκώνει" χαλινάρια. ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ φίλε μου. Και κάποιοι ακόμα προσπαθούν να βγάλουν την αριστερά λάθος. Καλά να μας κάμουν.
Άντε, καλά να περνάτε!
Μας έφερες μνήμες Ασερα μου με τες πατανίες, ήταν κάτι άσπρες μάλλινες, θαρκούμε είχαν τζιαι θκιο ρίγες μαύρες μες στη μέση .Η αλήθκια ένι πως ο κόσμος έκαμε ότι μπορούσε για εμάς τους πρόσφυγες.
Μακάρι η κυρία Ειρηνούλα να βρει τρόπο να τα βγάλει πέρα.
Υ.Γ. Τελικά είδες ?γράφω να βρεί τρόπο,μα αν δεν τη βοηθήσει κάποιος τι τρόπο να βρει?Τσιήνη η καημένη εν είπε ας έβρουν τρόπο οι πρόσφυγες να τα φκάλουν πέρα έβαλε και το δικό της τρόπο.
Η αθερίνα τελικά όταν βοηθά γίνετε που μόνη της καρχαρίας όταν έχει ανάγκη μένει πάντα αθερίνα.
ΚΑΛΟ ΝΕΟΝ ΈΤΟΣ
Φίλε Ασερα πολλά ωραίον το κομμάτιν σου, Γεμάτον αναμνήσεις αλλά τζιαι πολλά σωστόν στους παραλληλισμούς του. Καλή χρονιά να έσιεις.
οτι και να πω ειναι λίγο
Πολλα ωραιον το κειμενο, και επικαιρο θα ελεγα. Διοτι μεσα στην καλοπερασην φαινεται εξιχασαμεν (ή ως νεοτεροι) δεν ειδαμε και δεν ζησαμε την στερηση, την φτωσια, την προσφυγια. Και ετσι εξιχασαμεν και τες κοινωνικες σχεσεις που εδημιουργουνταν και εσφυρηλατουνταν μεσα που την κακουχια τζαι την φτωσια. Εξεχασαμεν πως ειναι να ζιουμεν σε κοινωνια. Σε κοινωνια με τους ανθρωπους, τους εαυτους μας, τον Θεο.
Απολογουμαι αν ειμαι εκτος θεματος. Παντως τουτες ηταν οι σκεψεις τζαι οι συνδεσεις που εκαμα μεστο νου μου που εθκιαβασα το ποστ.
Χρονια πολλα στον Ασερα και στους περαστικους, μακαρι το 2009 να ειναι ο ευλογημενος χρονος της λυσης...
Για χαρά σας λεβέντες τζιαι λεβέντισσες που την Λεμεσόν, που την Χώραν που τες Πιτσιλιές, που την Ακαθθούν. Δραπέτη τζιαι Μάριε δεν ξέρω πόθθεν κέφκεται εσείς.
Καλόν νέον έτος να φτάσετε τζιαι με το καλόν λύσην του κυπριακού.
Χα. Τζιαι Σταλαμαθκιά η ιστορία που έταξα σχεδόν εψήθην. Έμεινεν της λλίον κατάστημαν αλλά κοντεύκει η ώρα της για σερβίρισμαν.
εσιει μιαν ειδηση που την ηβρα στο αθηναικον ιντυμιντια τζαι αρεσεν μου με ενα παραξενο τροπο..αλλα εν εξερα ιντα που να την καμω..ουτε καν ημουν σιουρος για την γοητεια που επαιζεν πανω μου...κατι σαν την εστιαση του συλλογικου στο ατομικο..οποτε εφυλαξα την..τζαι τωρα που ειδα το κειμενο σου σαν να εκαταλαβα την αισθητικη της λεπτομερειας..
για την αλληλεγγυη στην κυρια ειρηνουλα λοιπον..
ιδου η εκκληση στο ιντυ..
"Γιά νά φτιάξουμε ξανά τό περίπτερο τής Χαρίκλειας Ανανιάδου,πού κάηκε στίς 2/11/08
από σύντροφοι/σσες από Αθήνα,Κορινθία καί Αχαϊα 1:58πμ, Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008
αναρχική πρωτοβουλία γιά τήν αλληλεγγύη καί στήριξη τής 70χρονης εργαζομένης Χαρίκλειας Ανανιάδου πού από τίς 2/11/08 έχει περάσει στήν ανεργία,λόγω τού εμπρησμού τού περιπτέρου της κατά τήν διάρκεια επεισοδίων μεταξύ νεαρών καί ΜΑΤ έξω από τό Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης."
"ενας φιλος/συντροφος που τον τζαιρον των καντουνιων"
[ενταξι εν νακκον σιδηροδρομος για ψευδωνυμο αλλα εν να το κοψω σιγα σιγα..]
τζαι επειδη εν ηβρα το "φαναρι του διογενη" που εθεωρουν οτι αρμοζεν σαν αφιερωμα..ειπα να ξεκινησω με τουτον.:)
έδωκες μου την αίσθηση ότι εκαθούμαστουν με οικογένειες γυρώ που τη τσιμινιά στο χωριό της γιαγιάς μου την πιτσιλιά, ήταν σιωπή, ομίχλη, κρυάδα, γκρίζο και ελάλες τα τούτα.
η ζωή
τι να πω
άθρωποι. ένεσιει άλλη λύση
Καλή χρονιά Ασερά. Νάσαι πάντα καλά και να γράφεις υπέροχες ιστορίες. Btw δεν ξέρω ακόμα αν το μπλογκ μου εκλώτσισε τέλεια την σίκλα, πάντως εγώ εννα αρκήσω να την κλωτσήσω...
Monachus X2
Xronia polla Akeras.
Esikostiken i trixa mou pou tin arkin tou keimenou sou ws to telos.
Poli sigkinitiko kai efxaristoume pou to moirastikes mazi mas. Eperases diskola alla to oti mnimoneveis sto blogg sou to onoma enos antrhopou pou sas evoithise einai poli megali ipothesi. Einai polla spoudaia touti i allileggii metaksi sas kai i antapodosi tis xaris. Telika re Akeras einai oi ftoshoi pou voithoun apo to isterima toys kai einai anoixtoxerides. Oso megalwnw, me afta poy akoyw kai vlepw, afto diapistwnw....
Αγαπητέ Aceras Καλή Χρονιά
Συγκινητική η ιστορία σου. Τα πράματα έτσι είναι όπως τα λαλείς.
Τελικά όταν θα πρέπει να ανταποδώσεις να μεν ιμπόρεις, τουλάχιστον το ίδιο αποτελεσματικά είτε οι περιστάσεις να μεν το επιτρέπουν τζιαι τούτο να σε κάμνει να μαραζώνεις.
Τούτες τες μέρες για κάποιο λόγο εθθυμήθηκα τζιαι γιω έντονα την εποχή του 74 τζιαι έτσι εμπήκα πιο εύκολα στα συναισθήματα που εκπέμπει η ιστορία σου.
Εθθυμήθηκα τζιαι κάτι άλλο που μου έτυχε τούτες τες μέρες, το οποίο θα προσπαθήσω σε συντομία να εξιστορίσω.
Πριν 3,4,ήμέρες επήα με την γυναίκα μου στη Λευκωσία ,για περίπατο τζιαι για να ψουμνήσουμεν τζιαι κάποια δώρα. Άφηκα το αυτοκίνητο μου λλίο μακρυά, λόγω κίνησης, τζιαι εξεκινήσαμεν πεζοί για την Μακαρίου. Κοντά στα φώτα της Αστυνομίας ( Λάρνακα ρόουντ ), κάποιος με φανερά προβλήματα στο περπάτημα ( που εκ των υστέρων έκρινα ότι είσιεν σίουρα ανάγκη για οικονομική στήριξη ) επήαιννεν στους οδηγούς που εσταματούσαν στα φώτα τζιαι εζήταν τους ρυάλια. Όταν του εκόντεψα εγύρισε πάνω μου τζια εζήτησε τζιαι που εμέναν να του δώσω κάτι. Προκατελειμμένος, γιατί πολλοί κάμνουν τούντο πράμα χωρίς να έχουν πραγματικήν ανάγκη, ( αλλά με τούντον τρόπο κερδίζουν πολλά ρυάλια ), δεν του έδωσα τα δυο ευρώ που μου εμείναν ρέστα που το ππάρκινγ.
Είδα την απογοήτευση στα μάθκια του, όμως επροχώρησα αφού στη συνέχειαν εσταματήσαν τζιαι άλλα αυτοκίνητα τζια εξαναμπήκε, παρά την δυσκολία του να κινηθεί, στον δρόμο ζητώντας που τους οδηγούς να τον βοηθήσουν. Εμετάνιωσα για την σκληράδα μου αλλά ήταν αργά. Είπα που εννα εστρέφουμουν αν ήταν τζιαμαί να του δώκω τα θκυό ή τζιαι παραπάνω ευρώ. Εν ήταν όμως τζιαμαι τζιαι έτσι εσυνέχισα να νοιώθω άκαρδος.
Το δεύτερο μέρος της ιστορίας εδιεξήχθη την παραμονή της πρωτοχρονιάς κάτω που το στολισμένο δένδρο την ώρα που γονατιστοί αννοίαμεν με την οικογένεια τα δώρα. Όταν επήρεν ο καθένας το δώρο του, τζιαι η τηλεόραση έπαιζε, η θέρμανση άφταιννε, τους δεκατουςτρίτους μας επιάσαμεν τους τζιαι το κυριόττερον είχαμεν την υγείαν μας τζιαι ένοιωθα ότι τίποτε εν μας έλειπεν τζιαι είπα που μέσα μου δόξα σοι ο Θεός, έππεσε που την πούγκα του γιού μου τζιαι ετζιήλησεν μπροστά μου ένα νόμισμα των θκυο ευρώ.
Ένοιωσα έτσι όπως ετζιήλαν το νόμισμα , πως ήταν τροχός τζιαι ετσίλλησεν μου την ψυσιήν μου. Τζείνη η εικόνα εχάλασεν μου ( τζιαι καλά να μου κάμει ) σε κάποιο βαθμό την μεγάλη χαρά τζιαι την θαλπωρή που ένοιωθα μαζί με την οικογένεια μου την παραμονή.
Τζείνα τα θκυο ευρώ πουκάτω που το δένδρο σαν να μου εγινήκαν μάθημα ότι πρέπει να βοηθούμεν τους πονεμένους ανθρώπους ( είτε που το περίσσευμα είτε που το υστέρημα μας ) έστω τζιαι με ρίσκο τζιαι ότι μπορεί να βρεθούμεν ούλλοι μας στην ανάγκη κάποτε.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση εγιώ εβρέθηκα υπό των περιστάσεων.
Παρόλον που πάντα σκέφτουμαι τζιαι φιλοσοφώ το θέμα τζιαι καταλήγω ότι πρέπει να είμαστε
μεγαλόκαρδοι για τους άλλους τζιαι ευγνόμωνες για τζείνα ( λλία ή πολλά ) που έτυχε να έχουμε τζιαι πως πρέπει να μεν μεινίσκουμεν στα λόγια.
Η ιστορία σου φίλε Aceras ήταν η αφορμή να πω τζιαι την δική μου.
Καλή χρονιά σε ούλλους με ειρήνη, αγάπη αλλά τζιαι με συμπόνια
Ε φίλε αθθημάσαι το "η εξουσία στα καντούνια"!!
Γιά σου Ρίτσα τζιαι καλή χρονιά
Μονάχους εχάρηκα που σε άκουσα. Τα μπλογκ ψόφον. Εμείς να είμαστιν καλά. Έτσι τζιαι αλλιώς εν εικονικές υπάρξεις. Καλή χρονιά τζιαι να σιέρεσαι τες κόρες σου.
Δοκησήσοφη γιά σου τζιαι καλή χρονιά. Επέρασα που το στέκι σου σήμερα αλλά δεν άφηκα ίχνη. Εν αλήθκεια ότι η γενναιοδωρία εν αντιστρόφως ανάλογη που το πόσα έχει μέσα η πούγκα.
Κκαϊλή μου άσε τες ενοχές τζιαι χάρου τα μωρά σου τζιαι την έλλειψην άγχους. Δεν μπορείς να σάσεις την φτώχιαν του κόσμου σαν άτομον, τζιαι το μόνον αποτέλεσμαν που μπορείς να πιάσεις είναι να ποτζιοιμήσεις τες ενοχές που εσύ έχεις ενώ άλλοι δεν έχουν. Τούτα τα πράματα εν σε κοινωνικόν επίπεδον που σάζουνται τζιαι ξέρεις το καλλύττερα που μένα. Αν θέλεις σαν άτομον να κάμεις κάτι ουσιαστικόν για την φτώσιαν, επέδρασε πολιτικά τζιεί που μπόρεις να επιδράσεις για να αναλάβει η κοινωνία τες ευθύνες της. Το να δώκεις εσύ κάτι σαν άτομον, είναι μιλλοσφοντζίσματα. Χρόνια σου πολλά
Χρόνια πολλά τζιαι στους περαστικούς που δεν αφήνουν μύνημαν
Αγαπητε Aceras σου ευχομαι καλη χρονια με υγεια και διαθεση να μας προσφερεις ερεθισματα για ερευνα και γνωση .
Σχετικά με την ιστορία του Κάϊ-λη , εγώ θέλω να πώ 2 πράγματα:
α) Ακόμα και να θέλει κάποιος να μας εξαπατήσει ζητιανεύοντας, δεν παύει από το να ζητιανεύει, να ταπεινώνεται,να ξεφτιλίζεται και μόνο γι'αυτό αξίζει να τον βοηθήσουμε. Αντίθετα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί σε όσους καθωσπρέπει μας ξεγελούν και μας γδύνουν με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια. (πχ, για να έχεις ρέστα 2 ευρώ σημαίνει έδωκες 3 ευρώ για πάρκινγκ!!!!!)
β)Ο Κάϊ Λη, έχει αυτό που δεν έχουν πολιτικοί μας. Αντροπήν. Δεν έχει κάνει τίποτε (έκανε ότι οι περισσότεροι από εμάς θεωρούν σωστό) και ζητά συγνώμη. Είμαι σίγουρη πως δεν είναι όπως παρουσιάζει τον εαυτό του, γιατί όσοι είναι ειλικρινείς, νιώθουν τύψεις και τις ανακοινώνουν είναι συνήθως ταπεινοί και καλοί άνθρωποι. Όσοι δεν είναι ειλικρινείς είναι απλά υποκριτές.
γ) η γιαγιά μου είπεν μου ότι οι ζηθκιάνοι εν αγγέλοι τζιαι δοκιμάζουν μας. Βέβαια τωρά, που εν δωδεκαήμερο, παίζει να εν τζιαι καρακάτζιαλοι οι οποίοι προτιμούν τα καντούνια! 2-3 τεράτσια λουκάνικα στην πούγκα, δεν έβλαψαν ποττέ κανέναν:PPPP)
Δοκησίσοφη έχεις απόλυτον δίκαιον. Δεν το εσκέφτηκα καμιάν φοράν έτσι όπως το βάλλεις. Η αντιπαράθεση των 3 € για το ππάρκιν με τα 2 για την ελεϊμοσύνην γεγυμνώννει ούλλην την αστειότηταν της υποκρισίας η οποία διακατέχει ακόμα τζιαι αθρώπους που προσπαθούν να της ξεφύγουν (εμέναν πι χι). Οι γιαγιάδες πολλές φορές κουβαλούν θυσαυρούς χιλιάδων χρονών, τζιαι αν δεν έχουμεν την διαύγειαν να τους πιάουμεν να τους μεταφέρουμεν στους επόμενους, είναι σαν να εκόψαν σσίλια χρόνια δρόμον για να χαθούν έτσι για το τίποτε, επειδή δεν ήβραν παραλήπτην.
Άβηταβήτα για σου. Σε χαιρετώ εδώ τζιαι σου εύχουμαι καλή χρονιά αφού δεν μπορούμεν να σε χαιρετήσουμεν στο μπλόγκ σου.
Aceras, dokisisofi
Ευχαριστώ για τα σχόλια σας στην ιστορία μου
Οι προβληματισμοί σας για το θέμα της ιστορίας, όπως την έγραψα πιο πάνω εμβαθύνουν στο θέμα της κοινωνικής αδικίας που φανερά σας εξοργίζει τζιαι είναι προς τιμή σας.
Σιέρουμαι άμα συναντώ κόσμο ( όπως εσάς ) που αποφασίζει να ασχοληθεί με φαινομενικά ασήμαντα θέματα ή τζιαι γεγονότα, που όμως πολλές φορές είναι ουσιαστικά τζιαι με μεγάλη σημασία.
Νομίζω ότι άμαν ο καθένας σκέφτεται τζιαι ενεργεί, έστω τζιαι σε ατομικόν επίπεδο
με αθρώπινη προσέγγιση δεν έσιει παρά να καλλυττερέψει ο κόσμος.
Εν όπως την σταγόναν της βροσιής. Μια σταγόνα δεν ξεδιψά το χωράφιν.
Αμαν βρέξει όμως τζιαι οι σταγόνες γίνουν αμέτρητες, όϊ μόνον ξεδιψά το χωράφιν αλλά κατεβαίνουν τζιαι τα αρκάτζια τζιαι οι ποταμοί.
Σιεραιτώ σας
με αγάπη
Κκάϊ - Λι
Inanoradofjaw [url=https://launchpad.net/~codeine-poro]Buy Codeine no prescription[/url] [url=http://wiki.openqa.org/display/~buy-cytotec-without-no-prescription-online]Buy Cytotec without no prescription online[/url]
Δημοσίευση σχολίου