Που τζιειπάνω ήταν όμορφα να θωρείς κάτω προς την θάλασσαν. Ήταν τα ξενοδοχεία του Λόρτου τζιαι άτε-άτε θκυό-τρία άλλα μικρά προς την θάλασσαν αλλά ιδίως έβλεπες τες λισίνες (υδροβιότοπους τους λαλούν τωρά σε sic οικολογικόν λεξιλόγιον).
Έτο τι εγίνην (τσίλλα δαμέν να δείς) το τότες τοπίον ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Τζιαί τα τζιυνία επήαν τζιαι χαθήκαν, σίγουρα όχι μόνον λόγω των "κακών" τζιυνιών της "χωρκαθκιάς" τζιαι της "αναισθησίας".
Για τοπίον ο λόγος του σημερινού ποστακίου. Δεν θα σας πώ όμως ούτε για την πάλε ποτέ όμορφην Βορόκλινην ούτε για την πάλε ποτέ όμορφην Πέγειαν (τσίλλα δαμέν να δείς) Τα τοπία τζιείνα επήαν τζιει που επήαν. Έτσι τζιαι αλλιώς είναι έδαφος που επουλήθην εκτός Κυπριακής Δημοκρατίας. Ούτε καν μαραζώννω πιόν όταν βλέπω οκτρώματα τύπου Voroklini Hills. Τζιείνοι που τα γοράζουν αρέσκουν τους.
Το θέμαν είναι για τοπία μοναδικού φυσικού κάλλους που επηζήσαν μέχρι σήμμερα. Όπως το πιο κάτω.
Το τετραγωνούιν που θωρείτε σημαθκιασμένον έκαμα το ζουμ. Ιδού.
Είναι κάτι τρομερόν αυτόν που συμβαίννει με τα πάλε ποτέ παρθέναν τοπία. Όποιου μια στετέ η ένας παππούς είσιεν πόθκια τζιαι επήεν τζιαι φύτεψεν μιαν ελιάν ή μιαν τετατσιάν έξω που το χωρκόν πας τες μούττες των βουνών, με τα χρόνια αποκτήσαν κκοτσιάνιν. Επειδή κανένας υπουργός εσσωτερικών από της ίδρυσης της κυπριακής δημοκρατίας δεν είχεν κκότσια να αλλάξει τον νόμον τζιαι να μην επιτρέπεται να κτίσεις μες την γεωργικήν περιοχήν, (έστω τζιαι αν έχεις πάνω που μιάν ή έστω τρείς σκάλες χωράφιν), όλα αυτά τα παλιοχώραφα που καμίαν αξίαν δεν είχαν μέχρι πριν λλία χρόνια, μετατρέπουνται το έναν μετά το άλλον σε "αγροτικά σπίθκια". Εγεμώσαν οι μούττες των βουνών επαύλεις.
Έτο τι εγίνην (τσίλλα δαμέν να δείς) το τότες τοπίον ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Τζιαί τα τζιυνία επήαν τζιαι χαθήκαν, σίγουρα όχι μόνον λόγω των "κακών" τζιυνιών της "χωρκαθκιάς" τζιαι της "αναισθησίας".
Για τοπίον ο λόγος του σημερινού ποστακίου. Δεν θα σας πώ όμως ούτε για την πάλε ποτέ όμορφην Βορόκλινην ούτε για την πάλε ποτέ όμορφην Πέγειαν (τσίλλα δαμέν να δείς) Τα τοπία τζιείνα επήαν τζιει που επήαν. Έτσι τζιαι αλλιώς είναι έδαφος που επουλήθην εκτός Κυπριακής Δημοκρατίας. Ούτε καν μαραζώννω πιόν όταν βλέπω οκτρώματα τύπου Voroklini Hills. Τζιείνοι που τα γοράζουν αρέσκουν τους.
Το θέμαν είναι για τοπία μοναδικού φυσικού κάλλους που επηζήσαν μέχρι σήμμερα. Όπως το πιο κάτω.
Το τετραγωνούιν που θωρείτε σημαθκιασμένον έκαμα το ζουμ. Ιδού.
Είναι κάτι τρομερόν αυτόν που συμβαίννει με τα πάλε ποτέ παρθέναν τοπία. Όποιου μια στετέ η ένας παππούς είσιεν πόθκια τζιαι επήεν τζιαι φύτεψεν μιαν ελιάν ή μιαν τετατσιάν έξω που το χωρκόν πας τες μούττες των βουνών, με τα χρόνια αποκτήσαν κκοτσιάνιν. Επειδή κανένας υπουργός εσσωτερικών από της ίδρυσης της κυπριακής δημοκρατίας δεν είχεν κκότσια να αλλάξει τον νόμον τζιαι να μην επιτρέπεται να κτίσεις μες την γεωργικήν περιοχήν, (έστω τζιαι αν έχεις πάνω που μιάν ή έστω τρείς σκάλες χωράφιν), όλα αυτά τα παλιοχώραφα που καμίαν αξίαν δεν είχαν μέχρι πριν λλία χρόνια, μετατρέπουνται το έναν μετά το άλλον σε "αγροτικά σπίθκια". Εγεμώσαν οι μούττες των βουνών επαύλεις.
Τούτος εσιμηντίρωσεν ολόκληρον βουνόν. Εύγε αισθητική. Εμπορ΄α πείτε όμως. Φαίνεται καλά που το δρόμον.
Δεν είναι ξέφραγον αμπέλιν το φτέρος. Ατομική ιδιοκτησία: ο ακρογωνιαίος λίθος του οικονομικού μας οικοδομήματος.
Η ομορκιά όμως, το κάλλος των βουνών μας που είναι κοινωνική ιδιοκτησία, κοινωνικός πλούτος; Ποιός θα τον περιφράξει που κανένας δεν έχει κκότσια να τα βάλει με τους ντιβέλοπερς τζιαι την οργάνωσην τους που δεν είναι άλλος που τον σύνδεσμον κοινοταρχών;
Όπου γινεί νέος δρόμος τζιαι η απόσταση που το Χάίουεϊ μικρίνει κάτω που 20 λεπτά βλαστούν βίλλες πας τες μούττες των λόφων τζιαι των βουνών.
Mantra tou Pefkou house. Ιν ίνγκλισς πλίιζ. Όι να νομίζεται ότι επειδή βρισκόμαστιν σε χωριόν θα το ρίξουμεν στο χωρκαθκιόν. Εδώ είναι λαϊκή παράδοση. Κληρονομιά από τους πάππους τζιαι τους προπάππους μας. Η ψυχή του τόπου που αναυλίζει τζιαι αθθίζει πάνω στες κορυφογραμμές των ανυπόταχτων μας βουνών. Κάθε σπίτι τζιαι κάστρον είπεν κάποτε κάποιος που έσυρνεν τα μαλιά του πίσω. 50 χρόνια βουλευτής όμως τζιαι δεν αξιώθην να κάμει έναν νόμον προστασίας του τοπίου (όχι τζιαι πους οι άλλοι αξιωθήκαν ή θα αξιωθούν...).
Η κατάσταση είναι τραγική. Άμαν κυκλοφορείς πάνω στην ορεινήν σπάνια βρίσκεις τοπίον παρθένον. Το τοπίον είναι ίσως ο κύριος μας οικονομικός τζιαι κοινωνικός πόρος του τόπου. Άμαν πουληθεί η Κύπρος ούλλη τζιαι γινεί μια τεράστια Πέγεια, μια τεράστια Voroklini που τον Ακάμαν μέχρι τον Απόστολον Ανδρέαν που θα φκεί έξω ο κόσμος να εύρει γαλήνην η ψυχή του; Άμαν ανοστίσουμεν τον τόπον όλον, τί σκατά θα πουλήσουμεν στους τουρίστες; Τζιαι αυτά χωρίς να μιλούμεν για την πολεοδομικήν αυτοκτονίαν που συντελείται. Όλα αυτά τα ξανισμένα σπίθκια πόσους ρύπους δημιουργούν με τα κίττα κέλι των αυτοκινήτων αυτών που τα κατοικούν; Πόσα δρομολόγια τζιαι πόσα μίλια κόφκουν για να παν να γοράσουν ψουμίν, να πάρουν το μωρόν στο νηπιαγωγίον, να παν την νύχταν έναν έξω, να πάν οι φίλοι τους να τους επισκευτούν; Πόση ενέργεια τζιαι πόσος πλούτος σπαταλείται για να ενωθούν στο δίκτυον νερού, ηλεκτρισμού, ίντερνετ; Να τους συνάξεις τα ποσκούπηδα, να τους σάσεις τες στράτες... Ποιός θα πληρώσει να συντηρήσει όλα αυτά τα δίκτυα. Άσε που ως που πλώννουν τα χωρκά όπως τον αρκάστην αυξάνεται τζιαι ο κίνδυνος πυργαγιών. Όταν οι επιπτώσεις του απλώματος των πόλεων τζιαι των χωρκών μας ππέσουν στο κεφάλι θα είναι ήδη πολλά αργά. Οι ανίκανοι υπερασπιστές της κοινωνικής ιδιοκτησίας που δεν ιξέρουν άλλον που την λούφαν, την εργασιακήν τους ασφάλειαν, το να σκολάννεις η ώρα θκυό, το να πουντζιάζεις κανέναν παξίσιν για χαλαρώσεις τζιαι ευκολίες, θα είναι σε σύνταξην τζιαι θα τους έχετε ίσως αντικαταστήσει εσείς αγαπητά μου ανήσυχα σπουδαστικά πνεύματα που θκιαβάζετε αυτόν το κείμενον τζιαι εξάπτεσθαι. Τζιοίνοι ούλλοι οι τζιοιλιαράες, οι κκέληες, ούλλες τζιείνες οι υψηλόμισθες κυράτσες με λιφτισμένες βούτσιες, κάποτε ήταν νέοι τζιαι ωραίοι σαν εσάς, με ιδέες φρέσκες όπως ήταν τζιαι η πετσιά τους.
Θα προτείνω στους βουλευτές που εψήφησα να καταθέσουν νόμον για προστασίαν της καρυφογραμμής των βουνών τζιαι των λόφων σαν εθνικού πλούτου τζιαι εθνικήν κληρονομιάν. Η παραβίαση της μόνον για λόγους εθνικού συμφέροντος να επιτρέπεται. Τζιαι στες επόμενες βουλευτικές μόνον σε όποιον έκαμεν κάτι συγκεκριμένον για την προστασίαν του περιβάλλοντος τζιαι ειδικά του τοπίου θα βάλω σταυρούιν. Ούλλοι ζητούν κάτι που τους βουλευτές τους, από δουλειάν στην κυβέρνησην μέχρι γαμπρόν για την κόρην τους. Γιατί να μεν ζητήσω κάτι τζιαι γω; Λαλείτε να με ακούσουν παραπάνω που τους ντιβέλοππερς που τους χρηματοδοτούν τες προεκλογικές καμπάνιες;
16 σχόλια:
Μακαρι Acera να έβλεπαν πολλοί με τα ματια σου..
είναι μεγάλη ξιπασια να χτιζεις πάνω στις κορυφές των βουνων, να τσιμεντώνεις και ασφαλτώνεις όπου βρεις..
χαμογέλασα όμως με την άδεια κυνηγιου, γιατι οι Οικολόγοι της Κύπρου, ένεκαν των ψηφων έχουν ενταξει το κυνηγι στα ευγενή αθλήματα: για άσκηση το κάνουν βρε τα παιδια .. περιπατο στο βουνο και τη φύση
έτσι και η αναπτυξη, "να μην μπορέι το πλάσμα να ορίσει το μάλλιν του"; Ποιος βουλευτής θα σε ακούσει Αcera;
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ και οι ψηφοι
Ασερα όταν βλέπω τέτοια κτίσματα στα βουναλάκια ,πάντα διαιρωτάμε πως είναι δυνατον οι μούττες των βουνών να ανήκουν σε ιδιώτη? και όχι σε όλους τους πολίτες σαν φυσική ομορφιά. Εγώ πιστεύω ότι έχουν μεγάλον μέσον.Αν ήμουν κράτος δεν θα άφηνα να γίνονται αυτά ,αλλά αν γινόντουσαν εν αγνοία μου ,θα τους τα γκρέμιζα την ίδια στιγμή.Τ ο ξέρω ότι είμαι έξω από το χορό.
Aδερουμ,
Οταν είσαι φτωχός στον νου και θέλεις να δείξεις στους άλλους πόσο πλούσιος είσαι στην τσέπη βρίσκεις μια βουνοκορφή τζιαί παίζεις το 'ωραίος' ή κτίζεις μιά ωκέλλα με επίχρισα λιονταράκια πόξω.
Η βλακεία μετριέται με το υψόμετρο αλλά το κακό βυθόμετρο.Παιδκιά δεν έχουμε κράτος,ούτε νομοθεσία, ούτε αρχίδια να την εφαρμόσουμε , είμαστε μια μάτσα σκατά,σκατομούτσουνοι αμπάλατοι που δεν θα μάθουμε ούτε μετά απο 500 χρόνια ότι ο βιασμός της φύσης φέρνει απρόσμενα αποτελέσματα.Ο Ισοκράτης είχε δίκιο,υπάρχει μεγάλη αναίδεια και εκμετάλευση της ελευθερίας απο μερικούς ντιβέλοπερς και σου ξου μου...ΑΣΙΧΤΙΡ.
Αγαπητέ Aceras,
Διαχρονικά επίκαιρο, καίριο (επί του στόχου) και καφτό σαν οφτή πατάτα που την πιάνεις με γυμνά χέρια που τα κάρβουνα, το κείμενο της ανάρτησης σου. Βασικά περιβαλλοντικό το θέμα αλλά σχετιζόμενο και με την αρχιτεκτονική, καθώς τα κενά, οι αδυναμίες και τα «παράθυρα» της Νομοθεσίας για την ανάπτυξη (Τοπικά Σχέδια για τους Δήμους και Δήλωση Πολιτικής για την Υπαιθρο) κάνουν το ζήτημα ακόμα πιο περίπλοκο!
Η περιβόητη αυτή Νομοθεσία (και οι σχετικοί κανονισμοί που τη διέππουν), δηλ. ο Νόμος περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας που μπήκε σε εφαρμογή από το Δεκέμβρη του 1990 με σκοπό τη ρύθμιση και τον έλεγχο της (οικοδομικής) ανάπτυξης και την προστασία του περιβάλλοντος δεν πέτυχε και πολλά πράματα αναφορικά με τον περιορισμό των κτισμάτων και σε γεωργική γη και τις επεμβάσεις και τις παρανομίες στο φυσικό περιβάλλον. Η διάσπαρτη αυτή ανάπτυξη και το (ιδιωτικό) τσιμέντωμα της Φύσης από developers, μεγαλοεπιχειρηματίες, εχόμενους και βολεμένους, έχουν αυξηθεί (ζουν και βασιλεύουν) μ’ όλες τις ενεργειακές κι άλλες συνέπειες που αναφέρει ο αγαπητός Aceras (πέραν της δυσμενούς επιβάρυνσης του περιβάλλοντος).
Όπως έχω ήδη πει (ή αφήσει αν νοηθεί), κύρια αιτία για όλες αυτές τις περιβαλλοντικές κακοδαιμονίες και το «κιτσαρκό» που παρατηρούμε στη Φύση, είναι οι αδυναμίες της Πολεοδομικής Νομοθεσίας και ειδικά οι πρόνοιες σε σχέση με την ανάπτυξη που ονομάζεται «Μεμονωμένη Κατοικία». (Από αρχιτεκτονικής άποψης οφείλω να ομολογήσω ότι υπάρχουν πολύ ωραία κτίσματα – πάσχει όμως η φυσική τους ένταξη στο περιβάλλον – αλλά γι’ αυτά θα μιλήσω πιο κάτω).
Οι πρόνοιες για την ανέγερση της «Μεμονωμένης Κατοικίας» (σε γεωργική γη) έπρεπε να ήταν πιο αυστηρές και περιοριστικές. Δυστυχώς όμως με τις παρεμβάσεις διαφόρων ομάδων πίεσης όπως “… την οργάνωσην [των ντιβέλοπερς] που δεν είναι άλλος που τον σύνδεσμον κοινοταρχών …”, όπως χαρακτηριστικά λαλείς τζι’ εσύ, έχουν γίνει απαράδεχτες υποχωρήσεις, βασικά υπό το πρόσχημα να μην στερηθούν οι τόπακες κάτοικοι του δικαιώματος να χτίσουν (οπουδήποτε) ένα σπίτι για τα παιδιά τους – αν δεν έχουν γη στην Οικιστική Ζώνη – άσχετο αν πολλοί πουλούν και σε τρίτους. Παρεμπιπτόντως Aceras, και σε γη κάτω από 3 σκάλες (σε γεωργική ζώνη) μπορείς να κτίσεις.
(Περιοχή Αναδασμού σε κοινότητα των Κοκκινοχωρίων - όπου ο Αναδασμός έγινε αποκλειστικά για γεωργικούς- είναι διάσπαρτη σήμερα από μεμονωμένες κατοικίες! Αφο΄λυ η γεωργία επήεν του κώλου τα αγροτικά τεμάχια – αφού έχουν και ανεπτυγμένο οδικό δίκτυο – έχουν μετατραπεί σήμερα σε οικόπεδα.
Συμφωνώ με τον Aceras για το ζήτημα της προστασίας των κορυφογραμμών (και όχι μόνο) ... Ένας άλλος τρόπος περιορισμού της άναρχης και διάσπαρτης ανάπτυξης είναι να ερμηνευτεί πιο περιοριστικά το τι εστί «ικανοποιητική προσπέλαση» για τέτοιες αναπτύξεις. Δεν μπορεί αν δίνεται σε κάποιο άδεια να κτίσει στον κώλο της γεωγραφίας με προσπέλαση εγγεγραμμένο δρόμο πλάτους μόνο 3 μέτρων, λόγου χάριν να πούμεν!
Και δυο λόγια για το λόγο των αρχιτεκτόνων – μελετητών.
(Το πιο κάτω σχόλιο σκεφτόμουν να γράψω, έστω και ετεροχρονισμένα για το προηγούμενο ποστάκιον σου, με αφορμή ένα σχόλιο του συν-blogger Αρχιτέκτονα Κουτσοφτίδη).
Ο Koutso, όπως αυτοαποκαλείται, λεει σε σχόλιο του: “…Σ'ευχαριστώ για την ανησυχία σου για μένα όμως δεν χρειάζεται γιατί μετά που 23 χρόνια δεν νομίζω να καταντήσω ανάπηρος.Ανάπηροι έγιναν δυστυχώς κάποιοι αξιόλογοι συνάδελφοι μου που αναγκάστηκαν να πάνε να δουλέψουν σε developers,οι οποίοι δεν υπολογίζουν τίποτε απο πλευράς αισθητικής ή περιβάλλον…”.
Κατ’ αρχάς αυτή τη μορφή «αναπηρίας», την απαντάμε σ’ όλα τα επαγγέλματα. Βασικά της χαρακτηριστικά η υποχωρητικότητα και ο συμβιβασμός (συνειδητά ή υποσυνείδητα) από αρχές και ιδανικά για χάρη της επαγγελματικής (και κατ’ επέκταση και της κοινωνικοοικονομικής) ανέλιξης.
Στην Αρχιτεκτονική (μια μορφή τέχνης κι αυτή), αρκετοί αρχιτέκτονες – δημιουργοί (αν και επιδιώκουν το ελεύθερο στην έκφραση και τη δημιουργία) αναγκάζονται συχνά – πυκνά (για να βγάλουν και τα προς το ζην συν το ουίσκι και τον αστακό τους), να συμβιβάζονται με τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες των πελατών τους. Άρα από τη στιγμή που αντικειμενικά (και όχι μόνο υποκειμενικά) δεν μπορεί να υπάρξει ενιαία στάση και συμπεριφορά από μέρους των μελετητών (αν εσύ, λόγου χάριν, έχεις την πολυτέλεια να απορρίπτεις για τους δικούς σου λόγους κάποιες δουλειές κάποιος άλλος ίσως να μην μπορεί να το κάνει), τότε η Πολιτεία, αν πραγματικά νοιάζεται, πρέπει να εξεύρει τρόπους και να θεσπίσει νόμους και κανονισμούς για εξάλειψη ή έστω περιορισμό τέτοιων αρνητικών περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων.
(Απαραίτητη όμως είναι και η εμπλοκή των οργανωμένων συνόλων για αφύπνιση των κρατικών φορέων, όπως ίσως έπρεπε είχε γίνει - έγκαιρα - και για την κατοικία του Ιχσάν Αλή στην Πάφο. Αφού ο κόσμος εθώρεν το θερκό, γιατί να ψάχνει για την κωλοσυρμαθκιάν του;).
Η πρακτική που ακολουθείται στην Κύπρο (κατά τη θέσπιση κανονισμών) είναι να εφευρίσκεται λύση που λίγο - πολύ να ικανοποιεί όλες τις πλευρές (και πρώτα και κύρια τους οικονομικά δυνατούς, οι οποίοι φυσικά έχουν και τους ανθρώπους τους σε καίρια πολιτικά πόστα), γι’ αυτό και τα πλείστα νομοσχέδια (στην Κύπρο) περνούν σχεδόν ομόφωνα, αλλά με πολλές αδυναμίες , «εποικοδομητικές ασαφείς» και ταξική στοχο-εξυπηρέτηση! Π.χ. (μια και πιάσαμε και την κουβέντα για τα αρχιτεκτονικά και τις κατασκευές), να ρωτήσω (αφού κάποιοι είναι και πιο ειδικοί), πόσοι απλοί κύπριοι (μεροκαματιάρηδες), είναι σε θέση (οικονομικά) να αξιοποιήσουν τις κρατικές επιδοτήσεις και χορηγίες για αναπαλαίωση των παλιών παραδοσιακών ή/και διατηρητέων κτιρίων τους (αν δεν διαθέτουν εξ αρχής ένα σημαντικό κοντύλι).
Μέγα το θέμα! Ίσως επανέλθω!
Anef_Oriwn
Δευτέρα 22/9/2008 – 10:59 μ.μ.
@ Aνευ Οριων,
Βλέπω είσαι αρκετά καλά ενημερωμένος.Ομως επέτρεψε μου να προσθέσω τα εξής:Η αρχιτεκτονική δεν είναι μιά μορφή τέχνης,είναι η τέχνη που εμπερικλείει όλες τις άλλες τέχνες μαζύ.
Συμφωνώ ότι μεγάλη μερίδα της ευθύνης την φέρει η νομοθεσία και η αδυναμία εφαρμογής της.Αλλη μερίδα της ευθύνης την φέρουν οι μελετητές οι οποίοι έχουν κάνει τέτοιες επιλογές που κατεβάζουν και το παντελόνι για να εξασφαλίσουν όπως λές το ουίσκυ τους και τον αστακό τους.Ευτυχώς δεν ανήκω σ'αυτή την κατηγορία,όχι διότι έχω την πολυτέλεια οικονομική ή οικογενειακή αλλά γιατί έκαμα τις επιλογές μου απο την αρχή της καριέρας μου ...χάνοντας δουλειές αλλά τουλάχιστον έχω μερικά κτίρια που είμαι περήφανος να δείχνω.23 χρόνια δεν βαρέθηκα μιά μέρα να πηγαίνω στο γραφείο και αυτό είναι η μεγαλύτερη ευτυχία ενός επαγγελματία.Οταν μιλούσα για αξιόλογους αρχιτέκτονες που τους απορρόφησαν οι ντεβέλοπερς εννοούσα μερικούς που γνωρίζω και αναγνωρίζω τις ικανότητες.Δυστυχώς για λόγους που νομίζω ξέρω είναι ότι βιάστηκαν να αποκτήσουν ...ψηλό μισθό.Καλό εισόδημα μπορεί κάποιος να αποκτήσει μετά τα 15 χρόνια σκληρής δουλειας στο επάγγελμα του αρχιτέκτονα.
Βαρκουμαι να γραψω πολλα γιατι τουντες ημερες ειμαιπολλα προβληματισμενος με αλλα πραματα. Αλλα οπως παντα (εξαιρουμενης της τελευταιας μας συζητησης που με εκανε να σε παρακολουθω πιο καχυποπτα...χεχεχε) αρεσε μου η αναρτηση σου. Εσσιεις πολλα καλα ποιντς τζιαιν μακαρι να εβρισκουντναν ενα καρατελλο αλλοι να ελαλουσαν τζιαι να εκαμναν κατι για τουντες καταστροφες που γινουνται με τα κτισματα σε στυλ ειδε ο κωλος ο τιτσιρος το βρατζι τζιαι εσσιεστην.
Καληνυκτα μας!
Τζείνο το τεράστιο πας τη μούττη του δρόμου από Δρούσεια προς Κόλπο Κοραλλίων μέσω Κάθηκα είδες το; Ακόμη και η "πέρκολα" του εν πετρόχτιστη αλλά το τσιμέντο ως βάση δεν λείπει. Έφαε ούλλη τη μούττη.
Λίγο πιο κάτω, στο σημείο που οι πλείστοι σταματούν για να θαυμάσουν τη θέα προς Κόλπο, ένα κάρρο ξημαρησιά.. από σχισμένα στρινγκάκια μέχρι τουαλέτες.
Το άλλο που θα μπορούσε να φιλοξενήσει κλαμπ / καζίνο πας τη μούττη του Όξυ; (Νομίζω έτσι το λαλούν το βουνό, είχαμε ξεκινήσει από Λυθροδόντα, δεν θυμάμαι ακριβώς).
Έκτισε και ένας φίλος κάπου στην Αγ. Μαρίνα Ξυλιάτου.. αλλά τουλάχιστον έκαμεν το με βαρύ πέδιλο τζιαι ατσάλενο σκελετό που δεν θέλει τσιμέντο στους τοίχους (σανίδα τζιαι ψεύτικο τουβλάκι που δεν έφάπτεται του σκελετού).
Εγώ θα προτιμούσα σκέτη πέτρα τζιαι ξύλο.
Πάντως η μισή ενέργεια καλύφκεται με γεωθερμικό τζιαι μόλις ετελειώσαν οι δουλειές άρκεψεν να φυτεύκει δεντρά να ξαναπρασινίσει ο τόπος. Παρά τίποτε, κάτι ένει...
Γνωρίζω ένα αντρόγυνο που έκτισε ένα πολυ μικρό σπίτι, μόνο με τα απολύτως αναγκαία, λίγο έξω απο ένα χωριό, με δένδρα πολλά και που ζούσε εκεί για περισσότερα απο 20 χρόνια φυτεύοντας συνεχώς κι' άλλα δένδρα και προσέχοντας την άγρια φύση σαν τα μάτια τους. Μια μέρα, ένας γνωστός τους μεγαλοεπιχειρηματίας, τους λέει, δεν αγοράζουμε μαζί το βουνό που είναι πάνω απο το σπίτι σας και να κτίσουμε κι' άλλα σπίτια για τα παιδιά μας και να το κάνουμε χωριό δικό μας; Φυσικά οι άνθρωποι αρνήθηκαν και του είπαν πως είναι γι' αυτό το βουνό και την άγρια φύση που ζούσαν εκεί και πως δεν θα ήθελαν με τίποτα να το χαλάσουν, δεν ήταν θέμα χρημάτων. Και επίσης του είπαν πως αν έκανε κάτι τέτοιο θα ήταν άλλος ένας καταστροφέας του φυσικού περιβάλλοντος.
Ο μεγαλοεπιχειρηματίας δεν τους ξαναμίλησε άν και προηγουμένως είχαν επαγγελματικές και φιλικές σχέσεις. Αγόρασε όμως το βουνό μόνος του, έκτισε, κτίζει ακόμα, και το βουνό έγινε μπετόν και ασφάλτος.
Το αντρόγυνο μετακόμισε.
Για την Ορόκλινη ένι ξέρω, αλλά στην Πέγειαν είδα πολλά εκτρώματα. Όπου γη και έπαυλη, όπου βουνό τζιαι πισίνα: αυτό είναι το σύγχρονο σύνθημά μας.
Πράγματι, η μεμονωμένη κατοικία είναι μεγάλη ζημιά στο περιβάλλον. Θυμάμαι τις συζητήσεις στη Βουλή που οι βουλευτές έλεγαν " ... να μην μπορεί ένας φτωχός γεωργός να χτίσει ένα σπίτι στα παιδιά του;" και έτσι πέρασε η πρόνοια. Φυσικά δεν χτίζουν οι φτωχοί γεωργοί εφόσον μέσω παρέκκλισης μπορείς να διπλάσεις σχεδόν το εμβαδόν σου.
ΧΥΤΥ, ανεμογεννήτριες και άλλα έργα με τα οποία έχουμε δυσκολίες χωροθέτησης εμποδίζονται λόγω της ύπαρξης πρόνοιας για τη μεμονωμένη κατοικία.
Αποχετευτικό δεν μπορεί να φτάσει, μεγάλες διαδρομές στην υδροδότηση με πιθανότητες βλαβών. ηλεκτρισμός, συλλογή σκουπιδιών που στοιχίζει πολύ σε ανθρωποώρες λόγω απόστασης και πολλά άλλα προβλήματα.
Πρέπει να τεθεί χρονοδιάγραμμα αναίρεσης αυτής της καταστροφικής για το περιβάλλον πρόνοιας.
Εδώ και καιρό μαζεύω στοιχεία για θέσω θέμα .. αν και δεν περιμένω να γίνει κάτι ...
Τι μπορούμε να κάμουμεν πέρα που το να μας τρώει το κάγριν να τα θωρούμεν; Πόθθεν να αρκέψεις; Άμαν οι βουλευτές δεν έχουν την στοιχειώδην παιδείαν του δημοσίου συμφέροντος τζιαι περνούν πολεοδομικά perversities για νόμους κατηγορούμεν άδικα τζιαι τους πολεοδόμους που τους εφαρμόζουν. Δεν έχει έναν κανονισμόν της ευρωπαϊκής ένωσης για προστασίαν του τοπίου στο οποίον να βασιστούμεν; Ή ακόμα κανονισμόν για την χωροταξίαν που να περιορίζει το άπλωμαν των πόλεων για ενεργειακούς λόγους; Είναι αστείο να περνούμεν νόμους για θερμομόνωσην τζιαι να κτίζουμεν 3 ή 5 μίλια έξω που την κατοικημένην περιοχήν. Έγινεν μια μελέτη δακάτω τζιαι απόδειξεν ότι η κατανάλωση ενέργειας για την διακίνησην, για τα δικτύα τζιαι τες διαρροές του, για τες υπηρεσίες (ποσκούπηδα, διανομή ταχυδρομείου), τζιαι για την embodied ενέργειαν των δικτύων είναι κατά πολύ παραπάνω που την κατανάλωσην της ενέργειας για την λειτουργείαν του κτηρίου.
Το "οικολογικόν σπίτι" στο λιβάδιν είναι δηλαδή έναν παραμύθιν για όσους θέλουν να ζήσουν την παιδικήν φαντασίωση της αγαπημένης τους σειράς "το μικρό σπίτι στο λιβάδι". Το οικολογικό σπίτι είναι στο κέντρον της συνοικίας, τζιαμέ που κάποτε θα περνά λεφωρείον, τζιειαμέ που μπορείς να πάεις στον μπακκάλλην με τα πόθκια ή με το ποδήλατον, τζιειαμέ που το κοπελλούδιν σου θα μπορεί να πάει σχολείον με τα πόθκια ή με μέσα μαζικής συγκοινωνίας. Άκουσα ακόμα τζιαι για άλλα Ουφο οικολογικά. Οικολογικά χωρία λαλεί, πάνω στην πλαγιάν του βουνού, έξω στην εξοχήν τζιαι στον καθαρόν αέραν, με πισίναν, τζιαι γεωθερμικά για να την θερμαίνεις μαζί με τα 300 τετραγωνικά θερμενόμενα μέτρα. Green is green λαλούν στην αμερικήν. Το eco πουλά στους eco-bobo (οικοκουλτουριάρηδες) οπότε τα πιό έξυπνα ντιβελοπικά γεράκια επέσαν ήδη πάνω.
Λλίη συνοχή στα έργα τζιαι στην συμπεριφορά δεν βλάφτει. Για αυτόν τα σπιτάκια που φυτεύκουν θκυό δεντρούθκια τζιαι χρησημοποιούν πέτραν τζιαι ξύλον για να δένονται με το φυσικόν τοπίον που ξιμαρίζουν για μέναν είναι σαν τον ππούστην αφήνει μουστάτζιην τζιαι παντρέφκεται για να κρύψει την φύσην του αντίς σαν άνδρας να αποδεκτεί τον εαυτόν του όπως έιναι τζιαι να ζήσει τες επιλογές του έξω που την αντροπήν τζιαι τες ενοχές.
Rose εγώ βλέπω διαφορετικά την ιστορίαν με τους οικολόγους τζιαι το κυνήγι. Αν πραγματικά το ορίσαν σαν ευγενές άθλημαν, είναι μεγάλη πολιτική τζιαι ορθολογιστική ωριμότητα. Αν είχαμεν πολιτισμένους κυνηγούς, τζιαι σωστήν διαχείρησην του κυνηγίου, θα μπορούσεν να λειτουργήσει σαν καλος ρυθμιστικός παράγοντας των οικοσυστημικών ισοζυγίων. Αν δεν υπάρχει υγειής φύση κυνήγιν δεν υπάρχει. Άρα θεωρήτικά οικολόγοι τζιαι κυνηγοί έχουν κάπου τα ίδια συμφέροντα. Τζιαι φαντάζουμαι αυτόν που λαλούν κυνήγιν οι οικολόγοι δεν είναι η μαζική εξόντοση ότι πετά μέσα στον οκτώβρην νιόβρην τζιαι όχι μόνον. Ο μεγάλος άθλος είναι αν καταφέρουν να επιδράσουν πας τες οργανώσεις κυνηγών τζιαι ρυθμίσουν λλίον την κατάστασην τόσον για το καλόν της άγριας φύσης (που γεννά τζιαι θρέφει το θήραμαν) όσον τζιαι για την προστασίαν τζιαι την ανάπτυξην των άγριων πτηνών τζιαι χτηνών που μπορούν να αποτελέσουν θύραμαν. Δακάτω που μένω, ένας κυνηγός θέλει 6 μήνες μαθήματα νυχτερινά, περνά εξετάσεις γενικών γνώσεων για την συμπεριφοράν του ζώου που θα κυνηγήσει, κάμνει εξετάσεις για την καλήν τζιαι ασφαλήν χρήσην του όπλου που χρησιμοποιεί, τζιαι δηλώννει ότι έπεξεν. Αν δεν το δηλώσει τζιαι πιάουν τον χάννει την άδειαν του.
Τούτο με τους Eco-bobo να το θυμηθείς αν ποτέ δεις ποστ μου με γενικότερο τίτλο "Ραψωδίαι Ατάκτων".
Αγαπητέ Aceras
Είμαι τζιαι εγιώ ένας ποτζείνους που υποφέρω να θωρώ να ξίζουν τα βουνά τζιαι τε πλαγιές τζιαι να κτίζουν οκέλλες τζιαι ούλλα τούτα στο όνομα της "φυσιολατρίας" αλλά στην ουσία, της φαντασίας τζιαι της παραξενιάς.
Άννεν δυνατόν να φκάλλεις τες λαλλέδες τζιαι τα άγρια φκιόρα του τόπου για να κάμεις κήπους. Σάμπου τζιαι έσσιει καλλύττερους κήπους που την χλωρίδα του κάθε τόπου.
Πολλές φορές αμαν παρπατώ σε έτσι τόπους αλαφροπατώ για αλλάσσω στράτα μα μεν χαλάσω το θαύμα της φύσης.
Να κόφκεις τον αιώνιο βράχο τζιαι να κάμνεις στον τόπον του κουγκρίν
Να φκάλλεις τα θρουμπιά τα μαζιά τες ξυσταρκές τζιαι να κάμνεις σταμποτό πλακόστρωτο
Έζησα την φύση τζιαι σαν βουρκάτορας τζιαι σαν τζινυός ( ευτυχώς ατζιαμής ) τζιαι σαν περπατητής τζιαι θυμούμαι τζιαι γιω. Πολλές φορές θωρώ τζιαι ορώματα την απείρακτη φύση γι αυτόν έν αντέχω να θωρώ την κατάσταση όπως εξελίσσεται.
Τι να πεις τζιαι τι να κάμεις αφού την σήμερον ημέρα επιτυχία ( όπως πάντα δηλαδή ) είναι να κάμεις ρυάλια τζιαι μάλια. Η διαφορά όμως που πριν εν η μπουλτόζα τζιαι ο αρχωντοχωριατισμός. Τωρά μπορείς τζιαι κάμνεις τα ούλλα ίσια - ίσια αν είσαι κατα τη γνώμη σου μάγκας ωσπου να πεις κρομμίν.
Τέλος πάντον πιάννω τες συχνότητες σου ( τζιαι των άλλων συνομιλητών )απόλυτα τζιαι ξέρω ινναμπου νοιώθεις.( νοιώθετε)
Άσχετον το παρακάτω ?? Παίζεται αννεν άσχετον.
Τι λαλείς εσού που είσαι επιστήμονας ( ή τζιαι οι άλλοι )για τούτο το θέμα:
www.genepax.com και
http://www.genepax.co.jp/en/
Εγώ νομίζω ότι ούλλοι μας για τούτον έπρεπε να συντυχάννουμε.
Λογικά είναι μια που τες πιο σημαντικές εφευρέσεις.
Τι νομίζεις ?
ΥΓ. Έδωκα τα σιερετίσματα του μουκτάρη. Εχάρηκεν πολλά.
Αγαπητέ Κκαιλή, άμαν βάλλεις φωτογραφίες στο μπλογκ σου όπως τζιείνην που έβαλες με το ποίημαν "το χωρκόν μου" πως μπορεί να μεν συμπάσχεις μαζί μου; Διστυχώς η μεγάλη ευθύνη δεν είναι των αθρώπων που πολλές φορές από άγνοιαν (είμαι σίουρος ότι πολλοί από αθωότηταν τζιαι αγάπην για το περιβάλλον παν τζιαι χτίζουν στον "καθαρόν αέραν") παν τζιαι χτίζουν έξω που τα δομημένα κέντρα. Εν οι βουλευτές τζιαι οι κυβερνήτες μας που θέλουν κουρπάτζιασμαν. Που εν οι νόμοι που αποτρέπουν ή έστω αποτρέπουν αυτήν την κατάστασην;
Για το αυτοκίνητον που τζιοιλά με το νερόν μου φαίνεται μια μεγάλη απάτη (όπως τζιείνες που παίρνεις κάθε μέρα στο μέιλ μπόξ σου τζιαι σου υπόσχουνται να μεγαλώσει το σέξ σου 6 πόντους). Κατασκεβάζουν έτσι "ειδήσεις" για να παέννεις από περιέργειαν, τζιαι στους πολλούς κάποιος θα βρεθεί να κάμει κλίκ πάνω στες διαφημήσεις που βάλλουν δίπλα. Που κάθε κλίκ άμαν λοαρκάσεις 1 σέντ φκάλλει πολλά δολλάρια στα εκαταμύρια κλίκ. Μπορεί επίσεις να είναι μαφία για να σου πιάννουν το εμέιλ να σου κάμνουν σπάμ τζιαι πάλε να φκάλλουν ριάλια.
Ας πούμεν όμως ότι δεν είναι απάτη. Τα αυτοκίνητα που τζιοιλούν με υδρογόνον θέλουν ενέργειαν για να παράξεις το υδρογόνον. Το υδρογόνον είναι μεταφορέας ενέργειας τζιαι όχι πηγή. Για να κάμεις 1 κιλοβατώραν ηλεκτρισμόν θέλεις αυτήν την στιγμήν 3 1/2 κιλοβατώρες πετρόλαον ή ουράνιον. Δηλαδή που ήσουν, πούποτε. Έχει άλλες εφευρέσεις που είναι λλιόττερον σιαρλατανίστικες τζιαι που χρησημοποιούν πεπιεσμένον αέραν ή μπαταρία με μεθάνιον για να κινήσουν έναν αυτοκίνητον. Ο πεπιεσμένος αέρας όμως δεν είναι το καύσιμον. Είναι ο μεταφορέας της ενέργειας που έκρουσες για να πιέσεις τον μή πεπιεσμένον αέραν. Δυστιχώς ούτε τον πρώτον ούτε τον δεύτερον νόμον της θερμοδυναμικής δεν μπορούμεν να υπερβούμεν. Η φύση είναι φύση, τζιαι η νόμοι της νόμοι. Όχι όπως τους νόμους της κυπριακής δημοκρατίας.
Άθρακες δηλαδή οι θησαυροί
Τζιαι εγιώ που εχάρηκα πως εν αλήθκεια.
Είπα το πολλές φορές. Μόνον οι επιστήμονες αν έβρουν κάτι να σταματήσει τούτον το κακόν τζιαι σύντομα μάλιστα. Μόνον τότε έννα γιάνει η γη ειδεμί σάστα τζιαι γείρασιν.
Δεν ξιχάννω την εμπειρία μου πριν 4-5 χρόνια στον δεύτερο σου τόπο στην Ελβετία που ελιώνναν, για πρώτην φοράν είπασιν, οι αιώνιοι πάγοι πανω στες Αλπεις. Είδα τα με τα μμάθκια μου. Τζιαι εσσιεπάζαν τους με άσιερον τζια σακκούλλες να αντέξουν την πυράν.
Ίντα άλλον θέλουμε για να καταλάβουμεν την κολοσυρμαθκιάν της κουφής.
Τούτη η κουφή όμως εν τριτζιέφαλη τζιαι Φαρματζιερή. Εν όπως την Λερναίαν Ύδραν. Κόφκεις της μιαν τζιεφαλήν τζιαι φκάλλει θκυό.
Τζιαι η αφιλότιμη υπνωτίζει
( εμάς )τους αθρώπους τζιαι κλουθούν ( ούμεν ) της.
Εν γι' αυτόν που άμαν ακούσουμεν κάτι ενθαρρυντικόν στήννουμεν φτιν
Τζι όι τόσον για μας όσο για τα παιθκιά μας.
Acera και παρέα
σας καλημερίζω
μια παρένθεση για το κυνήγι
δεν μπρώ να συγκρίνω δυο ανόμοια πράγματα..
Στην Κύπρο καθε χρόνο άνρθωποι χανουν ματια και χέρια γιατι κάποιος τους έπαιξε πίσω απο τον θαμνο..
ανηλικα, μικρα παιδια συνοδευουν τους περηφανους πατεραδες αλλά ποτέ δεν μαθαίνουν πολλά για τη ζωή ή τη φύση (μας) μεσα απο τις "οικο-αθλητικες" τους εξορμησεις..
οι αδειες κυνηγιου είναι εκλογικα βιβλιαρια και όχι διπλωμα ικανότητας, γνωσης και δεξιοτητων.
οι περιφραξεις περιβολιων ή χωραφιων ειναι το χαρακωμα του εχτρου που πρεπει να ριμαξουν..
την περίοδο κυνηγιου, σκυλια είτε αφηνονται αδέσποτα είτε σκοτωνονται ή/και καιγονται με αποτρόπαιο τρόπο ..
πολλά απο αυτα τις επομενες μέρες του χρόνου είναι αλυσοδεμενα σε κλουβια..
αν δεν πετυχει η εξορμηση πάιζεται ότι κινεται...
για παρένθεση στο θεμα ήδη μακρυγορώ
απλά ήθελα να σημειωσω πως αναλογα τον υποβαθρο το όπλο στα χέρια καποιων παραμένει όπλο, σε κάποιες περιπτώσεις όμως είναι κατι περισσότερο και αυτο δεν δικαιολογεί 40.000 άδειες κυνηγιου για μια τόσο απαίδευτη (και συχνα ασυνειδητη) ομαδα
Δημοσίευση σχολίου