Για την Αμαλία

Το μπόγκ της Αμαλίας εγίνην φάντασμαν. Μεταξύ αυτών που εκατάγγειλεν η Αμαλία ήταν η βρώμα τζαι η δυσωδία του συστήματος της "κονόμας". Οι μπλογκερς της Ελλάδας ούλλης σήμερα συμπαραστέκουνται των αθρώπων που άφησεν η Αμαλία πίσω της, τζαι συνεχίζουν τον αγώνα σε μιάν τεράστιαν μπλογκοδιαδήλωσην εναντίον του σαπιμένου συστήματος δημόσιας υγείας της Ελλάδας. Αυτή η βρωμιά μερικών ανθρώπων που επεράσαν 10 χρόνια να σπουδάσουν για να γιανίσκουν τον πόνον του κόσμου ιμίσς, τζαι που τελικά γυρίζει ο νούς τους στην λίραν, δεν είναι τζιουνούρκα. Λιθαράκιν στον αγώναν των ανθρώπων που θέλουν να σταματήσει αυτόν το άδικον σύστημα με το φακελλάκιν στην Ελλάδαν, βάλλω έναν ποίημαν του Παύλου Λιασίδη που το έγραψεν το 1944 στην ποιητηκήν συλλογήν Χάραμαν Φού.

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΗ

Τέλεια τωρά στην υστερκάν,
πο γίνειν όπως τον βορκάν,
σαν σιόνιν το πουντζίν του
ζάβαλλι του φτωχού Πετρή
επαραντζιήλαν του οι γιατροί
να σώσει την ζωήν του


Να ΄φήσει πιον τα χωρτικά
να τρω΄πουλιά, μελάτ΄αυκά
π΄όρομαν έν τα είεν,
γιατ΄αν αρτίραν των μωρών,
να φά ψουμίν τέλεια ξερόν,
τζι έτσ΄έσβησεν, επήεν


Να φανταστείς κότζια χωρκόν
τζι όμως τζεικάτω στο θαφκειόν,
μακάρι να ΄σιεν δέκα,
τζείνοι που πιάσασιν σιερκές,
τρεις τέσσερεις κοτζιακαρκές
τζι ή μαύρη του γεναίκα


Πού ΄σιεν τον πόνον την πληγήν,
δάκρυκα σιόνωννεν στην γήν,
ίσια με μιάν φουντάναν,
με τα μωρά της στο πλευρόν,
σαν καραόλοι στο λαμπρόν.
τον τάφον του εμιλιάναν


Άλλον χαπάριν στις ενιά
ήρτεν σαν πόμπα κανονιά
τζι έδωκεν μες το σπίτιν,
να φκούσιν που τζειμέσα πκιόν
τζι εν βουλλωμένα στον γιατρόν
απού τον μακαρίτην!

Πιάννει την μάναν συγκοπή,
χωρίς μιαν λέξην να τους πεί
τζι ούλοι τζιαμαί βωβώσαν!
παίρνουν την τζείνην στο θαφκειόν
τζαι τα μωρά στην θκειάν στον θκειόν
τζαι φκήκαν τζαι βαώσαν.