1ον θέμα : Λεσβιοφοβία
2ον θέμα : πως τα καταφέρνεις.
- Αν μου ετύχαιννε θα είχα αφανιστεί, είπεν μου καλός φίλος εκμυστηρευόμενος του τα δύσβατα μου.
- Ε τζιαι μετά; Απάντησα του. Επαλάβωσε.
- Πως τα καταφέρνεις; Αρώτησεν με άλλος φίλος.
- Να σου πω, Φίλε μου: πιάννω ότι έχει να μου προσφέρει καλλύττερον η ζωή την δεδομένη στιγμή τζιαι χρησιμοποιώ το να πάω τζιείττε μέρου. Τζιαι αν θέλω να κλάψω, κλαίω ύστερα πον να μου περάσει. Πον να μαι μόνος μου, πον να μεν με θωρούν οι άλλοι, γιατί εν πολλά αντιαισθητικόν πράμαν να θωρείς το πλάσμαν να κλαίει. Λλίοι είχαν το προνόμιον να με δουν κλαμουριστόν. Έχω όμως τζιαι τύχην. Έχω σώμαν γερόν που δεν με βασανιεί, τζιαι σώννει. Έτυχεν μου τζιαι χημεία του εγγεφάλου ισορροπημένη που δεν με χασκιάζει. Έτο, έκοψα τυχερός. Έμαθεν με τζιαι ο τζιύρης μου να αντρέπουμαι να χάννω. Άμαν χάννω, κάμνω πους εκέρδισα. Άρα, μεν βιάζεσαι να κρίνεις τον άλλον, ούτε που την καλήν του, ούτε που την κατζιήν του.
10 σχόλια:
έτσι τα καταφέρνεις ε;
όποτε τα καταφέρω
Εννοείς το ότι εν αντιαισθητικόν να βλέπεις κάποιον να κλαίει;;;;
Είμαι κλαψιάρα, τζιαι εν αντρέπουμαι να κλαίω μπροστά στους άλλους.
Τζιαι κάποτε βρίσκω το πολλά όμορφον άμαν θωρώ μάθκια που γεμώνουν συναισθήματα τζιαι τρέχουν.
Eμαθε με ο τζιήρης μου να αντρέπουμε να χάννω, βασανίζει με τούτον το πράμα ,να κάμνω ότι εν ούλλα καλά ,αλλά εν θέλω να δίχνω του άλλου την ήττα μου.
Αγαπάς την πολλά την ανηψιά σου ,εξάλλου είπες το στο γράμμα σου.
Μακάρι να το δει και αν δεν το δει ΠΡΕΠΕΙ να της το πεις.
Η ζωή με έμαθε ότι μερικά πράγματα πρέπει να λέγονται τότε που πρέπει πριν να είναι αργά.
Νεραϊδα, αν έχεις benefits να κλαμουρίζεσαι τζιαι αν το βρίσκεις όμορφο θα συνεχίζεις να το κάμνεις, τζιαι σίουρα θα έβρεις που σε αγαπούν γιατί είσαι έτσι όπως είσαι. Δεν έκρινα κανέναν. Απλά είπα για μέναν. Δεν νομίζω ότι έχει πλάσμαν που δεν κλαίει, απλά είναι ζήτημαν αν το κάμνεις σαν μέσο για να κάμεις το δικό σου.
Η κόρη μου δεν έφκην κλαψιάρα. Δεν την έκαμα ποττέ να αντραπεί άμαν κλαίει, αλλά ποττέ δεν την ώθησα να το κάμει. Ποττέ, μα ποττέ δεν εγίνην το δικόν της επειδή έκλαιεν. Εγίνην επειδή το έκρινα σωστόν τζιαι δίκαιον. Επωμένως, άμα θέλει κάτι δεν κλαίει για να το έχει. Ξέρει ότι θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Τζιαι άμα ππέσει χαμαί τζιαι πονεί, δεν την αρπάσσω μες τ΄αγγάλια μου τζιαι να την βάλλω να κλαίει να της περάσει. Βουρώ τζιαι είμαι δίπλα της. Άμα με νοιώσει κοντά της, λαλώ της "ανάπνευσε". Μετά αρωτώ την "πού πονείς". Λαλεί μου. Μετά αρωτώ την αν χρειάζεται τίποτε. Πολλές φορές ζητά μου νερό. Μετά λαλώ της, κλάψε μες τα αγγάλια μου αν θέλεις να σου περάσει. Έτυχεν της μόνο μιά φορά στη ζωήν της, τζιαι μετά είπεν μου ότι δεν είναι που επόνησεν που έκλαιεν, αλλά που ήταν ερωτευμένη τζιαι δεν την έθελεν ο Frederique.
Τωρά η κόρη μου δεν είναι κλαψιάρα τζαι δεν της αρέσκουν οι κλαψιάρηες.
Εγώ έφκηκα μη κλαψιάρης με άλλη μέθοδο. Έτρωα ξύλον μέχρι να σσιωπήσω.
Χα χα χά! Μα Σταλαγμαθκιά, δεν έχασα ποττέ στην ζωή μου!!! Πον να χάσω θα σου πώ αν θα το κρύψω. Ότι δυσβατον έλαχεν, ήρτεν μου για καλόν. Δεν έκαμα πίσω καμιά φορά ;-)
Άρεσεν μου το γράμμαν σου. Πε της το. Λογικά καλλύττερα θα νοιώσει τζαι τζίνη. Όι σhειρόττερα.
Ασερα εδκιαβασα το αρθρο σου στον πολιτη. Εθελα να σου πω οτι εκτιμω το τζιαι ευχαριστω σου διοτι με το αρθρο σου εβοηθησες λλιο να βελτιωθει τζιαι η δικη μου η ζωη τζιαι των αλλων γκευ της Κυπρου.
Άψογος όπως πάντα... Σε διαβάζω εδώ και καιρό, αλλά αυτό το γράμμα ήταν ιδιαίτερα δυνατό ιδίως που δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα...
I like your attidute! Σε αφήνω με ένα ρητό : 'The road of life is rocky and you may stumble too,
so while you point your fingers someone else is judging you', Bob Marley.
Δημοσίευση σχολίου